Mijn jeugd speelde zich af in voormalig Joegoslavië, in oorlogstijd. Al van jongs af aan was ik gewend geraakt aan verplaatsen en verhuizen. Vanaf mijn 11e woon ik in Nederland. School? Ach, dat kwam later wel. Ik zocht naar beweging, naar vrijheid. Wat ik wilde worden als ik groter was? Daar was ik al helemáál niet mee bezig. Als ik maar niet van negen tot vijf ‘vast zat’ op een kantoor.
School was niet mijn ding. Voetbal en sport hadden een streepje voor. Lange tijd wist ik niet wat ik ‘later’ wilde doen. Ik moet er niet aan denken om altijd op dezelfde plek te zijn. Ik twijfelde tussen autotechniek en installatietechniek. In de installatietechniek kreeg ik de vrijheid die ik nodig had.
Toen ik twee jaar in de techniek werkte, besloot ik eens verder te kijken. ‘Weg van de installaties,’ dacht ik. Ik had er echt even genoeg van. Ik wilde meer sensatie. Net als toen ik jonger was ging ik weer werken als barkeeper in Arnhem: dan is het áltijd gezellig. Later zette ik mijn zinnen op een carrière in het arrestatieteam. Helaas was die opleiding voor mij niet geschikt. Ik trok die ‘legerachtige’ cultuur niet, misschien ook vanwege mijn verleden. Ik moest dingen doen die ik niet wilde doen. Uiteindelijk riep de techniek me terug. Eerst bij mijn voormalig werkgever, later stapte ik over naar Kuijpers.
Na een aantal jaar terug bij mijn oude werkgever, was het tijd om te gaan. Het bedrijf was veranderd, ik herkende het niet meer. De gezelligheid van vroeger was verdwenen. Veel van mijn schoolvrienden werkten bij Kuijpers. Dus ingewikkeld was het niet om hier te solliciteren. Het was een formaliteit. Ze lieten me graag beginnen! Nu werk ik al zeven jaar hier. Begonnen als 1e monteur en later leidinggevend monteur. Al hecht ik geen waarde aan een functietitel. Als het maar gezellig is. Ik zeg altijd tegen mijn collega’s: ‘het salaris is goed én het is gezellig: meer heb ik niet nodig. Je kunt vast ergens meer verdienen, maar als je dan niet met plezier naar het werk gaat… Dat is het mij niet waard.’
Met het plezier zit het wel goed bij ons op bij KLP (kortlopende projecten). Het leuke bij ons is dat we alles zelf regelen met de klant. We nemen zelf de opdracht op en vanaf werkvoorbereiding pakken wij de uitvoering en service en exploitatie. Je bent in principe meerdere functies tegelijk aan het beoefenen! Per dag kan het werk ook wel vier keer veranderen. Daar moet je wel tegen kunnen. Er zijn projecten bij die we binnen twee weken afronden. Dat kan alleen als het onderling goed zit tussen de collega’s. Dat is gelukkig het geval, hier weet iedere monteur wat hij of zij aan het doen is. Ik kan dan wel leidinggevend monteur zijn, maar zo ik het niet. We doen het samen. Een mooi voorbeeld was een complexe opdracht in Roosendaal. In mijn eerste weken bij Kuijpers, zat ik daar ook. En in mijn derde jaar óók. Nu kregen ze helaas brand en zijn we er wéér. Ze nemen de techniek serieus en willen continu naar betere werktuigbouwkundige installaties. Het ziet er allemaal op en top uit, daar geniet ik van. Maar niet te lang, ik ben blij als ik de volgende dag weer naar de volgende klus kan.
Wil jij net als Damir werken aan de meest uitdagende klussen? Bekijk dan nu onze vacatures.
Deel dit artikel
