Om verdere opwarming van de aarde te beperken is de overstap van fossiele brandstoffen op duurzame energiebronnen noodzakelijk. Maar is ons elektriciteitsnet klaar voor een toekomst met een fluctuerend energieaanbod van zonnepanelen en windturbines? Of voor de toenemende energievraag door extra warmtepompen, batterijen en elektrische auto’s? Het antwoord is nu nog nee. Maar als het aan de Technische Universiteit Delft ligt, brengt hun nieuwe Electrical Sustainable Powerlab daar snel verandering in.
In het Electrical Sustainable Powerlab (ESP) onderzoeken wetenschappers zowel de toekomstige opwekking, transport en distributie van elektriciteit als de afname daarvan. Daarbij ontstaan elektromagnetische velden. Om te voorkomen dat deze leiden tot verstoring van ander onderzoek verderop in het lab – of zelfs tot destructie van apparatuur – is zo’n 800 vierkante meter in het gebouw afgeschermd met metalen, elektrisch afgeschermde constructies. Door deze Kooien van Faraday kunnen de elektromagnetische velden niet doordringen in de ruimte. “Die combinatie van onderzoek naar energievoorzieningen en energietransport is uniek”, legt Bert Wielders, senior projectmanager bouw bij TU Delft, uit. “Onderzoekers buigen zich al jaren over de transitie naar duurzame energie, maar omdat de verschillende studies elkaar verstoren, gebeurt dat nog nergens ter wereld integraal onder één dak. Tot nu! Dat biedt ongekende mogelijkheden voor nieuw onderzoek naar een robuust elektriciteitsnetwerk en een stabiele energietransitie.”
Kuijpers is als hoofdaannemer verantwoordelijk voor de complete realisatie van het ESP. In september 2020 is het onderzoekslaboratorium opgeleverd. Op 1 oktober 2021 volgt, na het inhuizen van alle apparatuur en een reeks testen, de officiële opening van het ESP. Dat het een unieke faciliteit betreft, bleek ook uit de bijzondere aanpak tijdens de realisatie ervan. “Voor iedereen was dit onontgonnen terrein”, vertelt Kuijpers-projectcoördinator Kevin Ligtvoet. “We voeren zonder strak bestek en vooral op kennis en inzicht. De kleinste koperen onderdeeltjes of een minieme component van een armatuur… alles had invloed op het hele systeem. Daarom toetsten we steeds of iets precies deed wat we van tevoren dachten. Eigenlijk zaten we in een continu ontwerpproces. Buitengewoon complex. Of beter gezegd: buitengewoon, in de letterlijke zin van het woord.” Juist daarom is dit niet zomaar een klus, voor zomaar een partner, stelt Bert. “Er was behoefte aan uitmuntende technisch inhoudelijke kennis, gecombineerd met improvisatiekracht om alles zelf uit te dokteren. Een uitdaging waarbij Kuijpers samen met ons standaardpaden soms moest loslaten om te komen tot dat ene gezamenlijke doel: een uitstekend functionerend lab. In dat proces heeft Kuijpers heel goed gepresteerd.”
De kracht: hoogwaardige en innovatieve techniek voor het lab waar dé duurzame infrastructuur van de toekomst ontwikkeld wordt.
Deel dit artikel
