Roel van der Vlag (60) is een man van de techniek. Als chefmonteur bij Kuijpers in Utrecht brengt hij collega’s al doende de fijne kneepjes bij van het vak. “Vroeger verzorgde ik nog weleens laslessen. Nu niet meer. Toch help ik jongere monteurs graag nog een handje mee om in het vak verder te groeien.”
De eerste stappen in de techniek zette Roel zelf op de lts. “Ik leerde er voor automonteur. Daar slaagde ik toentertijd trouwens net niet voor. Och, ik was een ietwat ‘opstandige’ tiener”, lacht hij. Maar hij was niet voor een gat te vangen, want een paar jaar later haalde hij alsnog zijn papiertje en kon hij als monteur aan de slag in de installatietechniek.
Inmiddels werkt hij alweer 31 jaar bij Kuijpers. In al die jaren heeft hij zich verder ontplooid en haalde hij zijn lasdiploma’s inclusief het specialistische tig-lassen niveau 4. De wil om te leren zat er bij Roel dus wel degelijk in. Sterker nog, hij wierp zich op zijn werk op als docent voor anderen: collega’s de basis bijbrengen van het tig-lassen. “Ik heb een hele tijd laslessen aan deze collega’s gegeven. Dan stelde ik een compleet programma samen waarmee we acht avonden zoet waren. Dat is me nu te druk geworden, vandaar dat ik daarmee ben opgehouden. Maar overdag sta ik nog steeds paraat om anderen te helpen. Bovendien leer ik zelf ook graag nog bij van collega’s. Samen weten we immers méér.”
Als ervaren chefmonteur kijkt hij met collega’s mee en geeft hij dagelijks vakinhoudelijke tips. Ook maakt hij ze wegwijs in de huisregels van opdrachtgevers. “We komen natuurlijk bij allerlei klanten over de vloer. Dan horen er soms speciale regels bij waaraan we ons moeten houden. Zo zijn we momenteel aan het werk bij een gehandicaptenzorginstelling. Om de dagelijkse routine van cliënten niet te verstoren, gelden daar strakke afspraken rond begin- en eindtijden van onze werkzaamheden. Ook de manier waarop we over het terrein rijden, is aan regels gebonden. Ik let er altijd op dat we ons aan alle regels houden. We zijn immers bij onze klanten te gast.”
Het valt hem als ‘oude rot in het vak’ op dat de toestroom van jongeren in de techniek al jaren mager is. “Dat merkt de hele technische branche natuurlijk. Jammer vind ik dat. Zou het de tijdgeest zijn…? Een lasapparaat staat gevoelsmatig misschien wat ver af van de leefwereld van jongeren van nu, met hun smartphones en digitale toeters en bellen. Ik zie dat hier al in de keet: het is muisstil tijdens het eten. Iedereen zit naar zijn schermpje te turen. Vroeger legden we nog weleens een kaartje en werd er gekletst.” Om daar met een klein beetje weemoed aan toe te voegen: “Waar is díe tijd toch gebleven?”
Tip van Roel:
Ben je jong en denk je na over je toekomst? Kies dan voor techniek. Het is mooi, afwisselend werk en je bent veel op pad.
Deel dit artikel
