Een ongeluk zit in een klein hoekje

Ik zie dat als een compliment

Nu, een aantal jaar later, was ik zelf slachtoffer. Ik had twee ongevallen in twee weken tijd. De eerste keer pakte ik een ingeschakelde kabel vast. Hij was gewoon geborgd, maar toch kreeg ik 220 volt… Twee weken later kroop ik op hetzelfde project tussen de plafondplaten. We besloten dat mijn collega de ruimte even verliet – we hadden tijdnood. Ik zou het wel even alleen doen. Fout nummer één. Ik kreeg een drain maar niet open. Op een gegeven moment kierde de kogelkraan uit het niets wél open, door de druk die in de kamer stond. Ik stond ineens middenin de hogedruk en stoom. Een halve minuut lang schoten glasvezels in het rond. “Daar gaat mijn operatie,’’ dacht ik direct. Drie weken later had ik namelijk een belangrijke buikoperatie. “Kijk naar mijn buik en gezicht,’’ riep ik naar mijn collega die snel ter plaatse was. Ik mag van geluk spreken dat het bij lichte verwondingen en eerstegraads brandwonden bleef.

Bizar: ik ben die dag blijven werken. Net als die jongen in de scheepsbouw dacht ik: ‘hoe gaan we het project afmaken?’ Ik ben wel voorzichtiger geworden. En ik spreek collega’s aan op onveilig gedrag. Een klant zei laatst: ‘Raimond, nu ben je wel héél veilig bezig.’ Ik zie dat als een compliment.