DOENER – Mesut Cetinkaya
Mijn overgrootvader was een landverhuizer en mijn vader een olie-ingenieur. Waar de olie heen ging, ging mijn vader. En ik ging mee. Van jongs af aan reisde ik door Europa. Toen ik ouder werd, begon ik als techneut in het Turkse leger. Dat vond ik niks, dus vervolgde ik mijn reis naar Nederland. Daar haalde ik de juiste papieren om in de techniek te werken. Dát was wat ik wilde, alleen mijn taalniveau bleef achter. Elke dag leerde ik bij en in de tussentijd spraken mijn handen voor me. Nu werk ik al meer dan 37 jaar met passie aan de mooiste projecten, of beter gezegd: kunstwerken. En op al mijn kunstwerken staat een onzichtbare handtekening van mijn opa die luidt: ‘Mesut, je leeft maar een keer op deze wereld. Je moet genieten. Elke dag opnieuw.’
Het werk in het leger van Turkije gaf mij geen energie. Dus in Nederland ging ik weer op zoek naar plezier. Een ding wist ik zeker: ik wilde in de techniek werken. Wat moet ik doen, vroeg ik mezelf af? Ik haalde een prima niveau uit de technische testen, maar mijn taalniveau liet me in de steek. Daarom besloot ik meteen een spoedcursus Nederlands te gaan volgen. Vrij snel kon ik aan de bak en in de avonden ging ik naar Breda om mijn taal én werktuigbouwkundige kennis bij te spijkeren. Ik moest hoe dan ook door. Bij het volgen van de cursussen was mijn interesse meteen gewekt voor het lassen. Ik wist het zeker: daar wilde ik me ik in specialiseren. Telkens ging ik weer een niveau omhoog tot dat ik ‘masterlasser’ werd. Via Lasunie heb ik bij mooie bedrijven gewerkt, maar niet bij ieder bedrijf voelde ik dezelfde positieve energie…
In 2007 kreeg ik een belletje van John Aarts (Kuijpers), die eerder mijn collega was, met de vraag ‘of ik het nog naar mijn zin had’. Dat was niet zo, het was alsof hij dat al wist. Als ik optimaal wil presteren, moet ik mij geaccepteerd voelen. Een paar weken later begon ik – zonder twijfel – bij Kuijpers.
Inmiddels zijn we 16 jaar verder en werk ik als 1e monteur aan mooie projecten. Iedere dag kom ik hier met een lach binnen op de werkplaats. ‘Daar heb je Mesut weer’ hoor ik dan. We zijn altijd aan het dollen met collega’s. Dat zorgt voor een goede sfeer, wat je ook terugziet in de projecten. Bijvoorbeeld in mijn laatste project voor Sabic waar we de pijpleidingen realiseerden, mijn specialiteit. Eén week voor de oplevering waren mijn collega’s en ik al klaar. De klant was tevreden en er waren geen ongelukken gebeurd. Dan ben ik zó trots. Ik ben die dag nog naar een eettent gereden om mijn collega’s te trakteren op de lekkerste kebab!
Als zo’n project is afgerond, voel ik me net Vincent van Gogh. Zijn schilderijen zijn misschien meer waard, maar wij (technici) maken óók echt kunstwerken. Samen met mijn collega’s ben ik ambassadeur van Kuijpers. Dagelijks staan wij in contact met de klant en zijn we het gezicht van ons familiebedrijf. Luisteren naar de klant en samen tot oplossingen komen. Dat is het leukste van mijn vak. Ik hoop dat ik dit nog lang kan doen. Als ik op mijn plek zit, blijf ik tot het einde.
Een leven zonder techniek? Dat kan ik me niet voorstellen. Er is wel verandering nodig als ik nog jaren in de techniek wilde werken. Het werk wordt zwaarder en mijn lichaam geeft signalen. Met die boodschap stapte ik naar mijn leidinggevende en nu krijg ik de kans om aan mijn toekomst te denken. Daar moet ik wel voor vechten, want mijn taal moet hoe dan ook verbeteren. Een collega zei laatst: ‘Je haalt mooie cijfers, dat hadden we niet van jou verwacht met deze leeftijd.’ Dan ken je mij nog niet, reageerde ik lachend. Ik hou van studeren en blijf kei hard vechten om mijn gewenste taalniveau te bereiken. Als dat gelukt is, mag ik beginnen aan een opleiding tot chefmonteur óf technisch tekenaar. Dat is het doel. Iedere dag leer ik bij zodat ik hier mijn droom kan waarmaken en mijn familie trots maak.
Wanneer mijn projecten het toelaten, pak ik de kans om terug te gaan naar mijn vader in Turkije. Het is fijn dat daar bij Kuijpers ruimte voor is. Hij is nu 93 en lijdt aan de laatste fase van Alzheimer. Het is lastig om hem zo weinig te zien, maar mijn moeder en zus zijn dichtbij om voor hem te zorgen. Ik doe er alles aan om financieel bij te dragen voor de beste zorg. Familie is alles voor me. Elke keer als ik hem nu zie, beschouw ik als de laatste keer. Ik probeer met hem te genieten van ieder moment. Ik kom en ga met een lach, want dat is wat mijn opa me leerde.
Ga net als Mesut voor een baan met impact! Doe de test om te kijken wat een baan bij Kuijpers allemaal voor jou kan betekenen. Laat je gegevens achter en we bellen je voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.
Deel dit artikel
